n: Dat is het zo wat in een notendop. / g: Wauw, Natali. / n: Het heeft mij echt gered. / g: Think-ful… / n: Thingfulness, ja. / g: Ah thing, van ding. Niet think. / n: Ja, thingfulness. / g: Vol van dingen. / n: Dingen ja, of een ding. / g: En dat is altijd met een handtas? Die… / n: Nee, dat hoeft zeker niet. / g: …thingfulness. / n: Ja, maar ik kan een handtas wel aanbevelen. Het is iets dat je altijd bij hebt. Ik noem dat een spirituele compagnon de route. / g: Maar het is niet dat die tas als ding op zich dan vol dingen moet zitten? / n: Nee, een lege tas is prima. De dingen hoeven geen inhoud te hebben. Voor mij werkt een lege handtas zelfs beter. Maar zoals ik zei: ze moet wel duur zijn. / g: Het werkt enkel met dure handtassen? / n: Het klinkt het oppervlakkig, ik weet het, maar dat is ook het hele ding van thingfulness: de complete, allesvervullende realisatie dat het enkel dat is wat we hebben, oppervlakte, de buitenkant. Al het andere is invulling. Jezelf overgeven aan dat inzicht, daar zat voor mij de redding. / g: Wauw, Natali. / n: Maar het ding moet een zekere waarde hebben. De oppervlakte moet je aandacht verdienen. Het moet iets kosten. Begrijpt ge? Het is fijner kijken naar een handtas die iets heeft gekost. Louis Vuitton of Dior vond ik lang heel goed werken, maar nu laat ik mijn handtassen op maat maken in Italië. Weet ge, ik ga u iets verklappen: mijn handtassen, die ik gebruik voor mijn thingfulness... / g: Van uw webshop. / n: Ja, die. Mijn handtassen gaan niet eens meer open. / g: Dat kan niet. / n: Die rits is gewoon versiering. / g: Nee, dat kan niet. / n: Het is meer de suggestie dat er inhoud is, dat is genoeg.
© Koen Broos
© Koen Broos
© Koen Broos
© Koen Broos
© Koen Broos
© Koen Broos
© Koen Broos
© Koen Broos
© Koen Broos
© Koen Broos
© Koen Broos
© Koen Broos
© Koen Broos
© Koen Broos
© Koen Broos
2025

DE SITCOM

We zijn acht jaar na de legendarische sitcom DE SITCOM, gemaakt en gespeeld door een theatercollectief aan de rand van de financiële afgrond. Zonder budget, gewoon een echte vriendengroep in een echte koffiebar. Een tv-reeks die zo zeldzaam authentiek en radicaal was, zo hilarisch en ontregelend, zo diepmenselijk en tragisch, dat ze meteen een culthit werd. Tot verbijstering van de steeds groeiende fanbase kende de serie echter een gapend open einde. Het leven had de fictie genadeloos ingehaald. 

Acht jaar later zijn sitcoms retro, een genre uit een tijd waarin het lachen ons nog nader stond dan het huilen. Nostalgie is een verdienmodel geworden en dus brengen producenten de groep weer bijeen. Hoe is het hen vergaan? Kunnen ze nog samen verder? DE SITCOM is een schizofrene tragikomedie waarin acteurs met een tragisch leven datzelfde leven moeten spelen, maar dan als grap. Tegelijk zie je ook het maken van die sitcom, inclusief de liefdes, de breuken, het wantrouwen, de voorzichtige toenaderingspogingen, het verraad en de hoop, altijd, dat het toch nog goed komt. Altijd de hoop op een happy ending.

 
w: Natali, ik probeer je al even te bellen, maar ik kom altijd direct op je voicemail. Ik wilde sorry zeggen. Sorry voor acht jaar geleden, sorry voor vroeger. Natali, luister naar me. Je mag het niet doen. Stop ermee, Natali, nu het nog kan. Je moet ermee stoppen. Je kan er nog uit stappen, Natali. Het zal nooit beter zijn dan toen. Dat eerste seizoen, daar komen we nooit meer boven, dat weet je. Denk ook aan je gezondheid. We komen het nooit meer te boven. Daarom. Daarom doe ik niet mee. Natali, bel je me terug alsjeblieft? Ik ben bereikbaar. Ik ben de hele tijd bereikbaar. En anders probeer ik het later nog eens

Van en met
Ans Van den Eede, Chanou Mekenkamp (stage), Erika Diané (stage), Greg Timmermans, Kes Bakker (stage), Matteo Simoni, Natali Broods, Peter Van den Eede, Wannes Gyselinck en Willem de Wolf
Techniek
Bram De Vreese, Bart Mommerency, Marthe Leon Thys, Jens Dewulf, Shane Van Laer en Ramses Van den Eede (stage)
Muziek
Ramses Van den Eede, Pieter-Jan Cools en Wannes Gyselinck
Eindregie
Matthias de Koning
Kostuums
Elisabeth Michiels en Kim Schillewaert
Stage dramaturgie en regieassistentie
Simon Kleinhesselink
Productie
DE HOE
Coproductie
Het Laatste Bedrijf
Met dank aan
Jan Deca en Lieven Verbraeken, Schietkraam, Labellov, De Grote Post, hetpaleis, Kathedraal Antwerpen, Yoga Zuid, Lokaal Bestuur Kortemark en alle gastspelers en figuranten
Met de steun van
de Vlaamse Overheid en de Tax Shelter-maatregel van de Belgische federale overheid

 

Duur
150 min.



> Toon voorbije speeldata
< Verberg voorbije speeldata
28.02.2025 (20:00) De Grote Post Oostende première
01.03.2025 (20:00) De Grote Post Oostende
02.03.2025 (15:00) De Grote Post Oostende
25.03.2025 (20:15) De Warande Turnhout
26.03.2025 (20:15) De Warande Turnhout
03.04.2025 (20:00) Stadsschouwburg Sint-Niklaas Sint-Niklaas
04.04.2025 (20:00) Stadsschouwburg Sint-Niklaas Sint-Niklaas
05.04.2025 (20:00) Stadsschouwburg Sint-Niklaas Sint-Niklaas
10.04.2025 (20:30) Kunstencentrum nona Mechelen
11.04.2025 (20:30) Kunstencentrum nona Mechelen
12.04.2025 (20:30) Kunstencentrum nona Mechelen
24.04.2025 (19:30) C-Mine Genk Genk
25.04.2025 (19:30) C-Mine Genk Genk
07.05.2025 (20:00) Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond Amsterdam
08.05.2025 (20:00) Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond Amsterdam
09.05.2025 (20:00) Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond Amsterdam
14.05.2025 (20:00) NTGent Gent
15.05.2025 (20:00) NTGent Gent
16.05.2025 (20:00) NTGent Gent
17.05.2025 (20:00) NTGent Gent
20.05.2025 (20:00) Corso Berchem
21.05.2025 (20:00) Corso Berchem
22.05.2025 (20:00) Corso Berchem
23.05.2025 (20:00) Corso Berchem
27.05.2025 (20:00) De Landing Amstelveen
28.05.2025 (20:00) De Landing Amstelveen
10.06.2025 (20:00) 30CC - Schouwburg Leuven
11.06.2025 (20:00) 30CC - Schouwburg Leuven
12.06.2025 (20:00) 30CC - Schouwburg Leuven
19.06.2025 (20:30) Cc Strombeek Strombeek
20.06.2025 (20:30) Cc Strombeek Strombeek
DE HOE toont zich opnieuw meesterlijk geinig in zijn zelfironie. Je moet het maar doen: een filosofisch traktaat over platheid en humor verkleden als een perfect toegankelijke komedie, een eigentijdse Anton Tsjechov. Opening Night, de eerste grote voorstelling van DE HOE, was al om je vingers bij af te likken, maar deze opvolger overtreft dat nog: even subtiel als pronkerig, even geestig als treurig.
De Standaard ★★★★★
In een georganiseerde chaos pendelt de geïnspireerde cast met veel humor en zelfspot tussen tv en theater, oppervlakkigheid en diepgang, komedie en tragiek, realiteit en fictie, jong en oud. (...) Vrijblijvend lijkende, maar heel doordachte scènes leggen een maatschappij bloot die zichzelf verliest in onbenulligheden. Het resulteert in een verrijkende ‘cut’-voorstelling waar je smakelijk mee lacht, maar ook niet over uitgepraat raakt.
Het Nieuwsblad ★★★★
Ook als DE HOE een hele voorstelling maakt over oppervlakkigheid (misschien zelfs juist als), verheft het gezelschap complexiteit tot absolute kunst. Nooit wordt het alleen een kunstje, nooit is het louter spielerei; je wordt elegant en technisch vernuftig uit verband gespeeld, omdat dat, zo daagt het je op den duur, de enige manier is om tot het existentiële doel van DE HOE te komen: de eigen tijd bevatten zonder er ondertussen zelf aan ten onder te gaan.
Etcetera