l: Al die keren dat jullie een flesje op de grond zetten, een slokje namen, een grapje maakten, al die keren dat jullie ontspannen deden, deden alsof het nog niet begonnen was, het publiek aanspraken, 'goedenavond' zeiden, wachtten tot het publiek ook goedenavond terug zou zeggen, al die keren dat jullie zogenaamd je tekst vergaten, chaotisch door elkaar liepen, het flesje omstootten, het onhandig moesten opkuisen, de vloer vuil maakten, het verkeerde kostuum aanhadden, laatkomers binnenlieten, een sigaar rookten, speelden de allerbeste vrienden te zijn, dachten jullie dat dat ongedwongen was? Dachten jullie dat dat het ijs zou breken?

a: Zo, zoals ik nu dans, zo zou ik willen dat mijn dans wordt gezien. Zo zou ik willen dat mijn dans wordt begrepen. Zo, zoals ik nu dans, zo zou ik jaloers willen zijn op hoe mijn dans wordt gedanst. Zo zou ik mijn dans willen zien dansen, door mij. Zo zou ik me willen realiseren dat het mijn dans is die ik zie, die ik zie dansen door mij, voor jullie en voor mij. Zo, zo, en zo, zoals ik nu doe, zo zou ik mijzelf duidelijk willen maken dat ik aan het dansen ben, zonder me dat bewust te zijn. En zo, zo, en zo, en zoals ik het nu zeg, zo zou ik het willen vertellen.