w: Goedenacht. Het is iets na middernacht op de middengolf. U luistert naar Radio Insomnia met Willem de Wolf: uw praat voor de vaak, uw stem in de nacht. U mag mij bellen, de lijnen staan open. Dit is een scripted podcast, omdat we denken dat onze woorden net iets nauwkeuriger zijn als we ze eerst opschrijven, herzien en reviseren, dat onze woorden dan net iets nauwkeuriger zijn, levendiger ook, dan als we ze zomaar zouden zeggen, in de impuls, voor de vuist weg. Een scripted podcast – en nu kijk ik even op mijn briefje want dit is een ingewikkelde zin – ‘omdat we denken dat je spontaan niet op je echtst bent’, dat je authentiek wordt in het herschrijven, het schrappen en nog eens herschrijven, van die eerste schamele formuleringen. Een gescripte podcast omdat we theatermakers zijn, we schrijven teksten en dan zeggen we ze. Uiteindelijk doen we niets liever dan dat: tekstschrijven en tekstzeggen en daar weer over schrijven en praten. U kunt ons bellen en zolang er niemand belt praat ik door, zodat u weet dat ik er ben.

m: Nog één ding wil ik zeggen voordat we stoppen. Als we zeggen dat we de liefde hebben leren kennen door ze te spelen, wat iedereen vanavond gezegd heeft, en als we zeggen dat het belangrijkste wat we kennen de liefde is en dat we met die liefde kunnen spelen, dan kan je met minder belangrijke dingen dus ook spelen. Dan kan ik ook spelen met hoe ik naar de wereld kijk. Alles is een toneelgezelschap. Een gezin is een toneelgezelschap. Een bedrijf is een toneelgezelschap. Een politieke partij is ook een toneelgezelschap. Zelfs een toneelgezelschap is een toneelgezelschap. Dat moet je zeggen vind ik, want als je dat zegt dan is dat een opening. En als je dat zegt op een avond, als je dat zegt op een avond en in het Engels, dan is dat niet alleen een opening, dan is dat een Opening Night.