De Nijl is in Caïro aan­ge­komen

Het is niet omdat het leven als dusdanig zinloos is en hoofdzakelijk uit lijden bestaat, dat het verboden zou zijn om het zo goed mogelijk door te brengen (Schopenhauer).

Dit najaar graaft DE HOE diep in het repertoire van Compagnie de KOE – tot in 1998, om precies te zijn. Peter Van den Eede en Willem de Wolf spelen De Nijl is in Caïro aangekomen: een hilarische en diep menselijke commentaar op de filosofie, het theater en het leven, stoutmoedig herlezen en herwerkt, naar teksten van Schopenhauer, Montaigne en Pascal. Ze trekken het stuk de 21ste eeuw in en zoeken uit hoe de eminente filosofen – plus enkele nieuwe spelers – soelaas kunnen bieden in tijden van mindfulness en dokter google.

In De Nijl is in Caïro aangekomen wagen twee broers zich wederom op het strijdveld van het salon. Vanachter hun kamerjas praten ze de stilte vol. Bloedverwanten vastgeklonken in een ratelende folie à deux. Met zoveel verbaal geweld kan het niet anders of de humor ontsnapt door kieren en gaten. Maar soms leiden woorden ook naar onbekende einders, en geven tere stukjes mens zich haast onmerkbaar bloot.

Twee mannen, twee tegenpolen: ascese en hedonisme, ratio en romantiek, pragmatisme en heldendom, filosofie en slapstick. Wat ze alvast wel gemeen hebben, zijn hun nierstenen. En een vrouw, die hen heeft achtergelaten, aan elkaar overgeleverd.